Bank bij waterbol (1970)

De Bank bij waterbol is in 1970 gemaakt. Deze bijzondere plek is de verbinding tussen de zonnige Oude proeftuin en de schaduwrijke Verwilderingstuin.

Vormgeving en beplanting

De man van Mien Ruys, Theo Moussault, vond dit de mooiste plek van de Tuinen en wilde hier graag kunnen zitten. Daarom werd in het verlengde van de Oude proeftuin een verhoogd terrasje aangelegd met een vaste bank waar vanaf beide tuinen zichtbaar waren. Mien Ruys noemde dit ‘Theo’s troon’. De Bank bij waterbol dient als rustpunt tussen de Verwilderingstuin en de Oude proeftuin. De hazelaar,  Corylus avellana, zorgt voor de omlijsting van het zicht naar beide tuinen. Vanaf de bank is het contrast tussen de zonnige border en de schaduwrijke tuin goed te ervaren. De palissade achter de bank zorgt voor rugdekking. Door beplanting voor halfschaduw in grote groepen toe te passen, wordt het principe van het ‘rustpunt tussen beide tuinen’ nog eens benadrukt.

De waterbol aan de voet van de hazelaar is gemaakt door kunstenaar Auk Fock van Coppenaal (1943-2004) op verzoek van Theo Moussault. De constructie bestaat uit een ronde vorm van kippengaas die is bekleed met meerdere lagen beton. Door een buisje in de bol wordt opborrelend water opgepompt dat langs de bol weer naar beneden loopt. De ruwe buitenkant is met mos begroeid, waardoor de bol wordt opgenomen in de schaduwrijke tuin. Het nauwelijks hoorbare water versterkt de stilte van deze plek. 

 Geschiedenis

Wat al eerder bestond als overgang tussen de Oude proeftuin en de Verwilderingstuin, werd door de aanleg van het terrasje met bank en het plaatsen van de waterbol een aparte plek. Hierna is er in deze tuin weinig veranderd.