Juist nu zijn die late bloeiers een red­ding: Eupatorium, asters en de pure witte herfstanemonen. IJle stengels van de siergrassen Molinia en Panicum wuiven tussen de compacte schermen van Sedum telephium ‘Herbstfreude’. 

Als we steeds de uitgebloeide bloemen van de vaste planten hebben afgesne­den, tijdig hebben gewied, overbodig geworden rijshout hebben opgeruimd, kan de tuin er tot ver in de herfst fleu­rig uitzien.

Toch kan de behoefte aan iets onbe­kends, aan een verrassing opkomen. Zet tussen een veldje van bodembedekkend Zenegroen of Lievevrouwebedstro een paar Kirengeshoma’s. Je kunt de hele zomer al profiteren van het prachtig gevormde blad en als je betreurt dat de zomer voorbij gaat, is het moment gekomen dat ze hun ontroerend mooie bloemen openen.

Openen is eigenlijk niet het juiste woord want de wasachtige, matgele hangende klokken blijven grotendeels gesloten. Over deze plant zegt de Flora: bladen 10-15 cm, rond-hartvormig, beide zijden behaard met 7-10 spitse lobben, onderste gesteeld, bovenste zittend. Wat moet je je daar­bij eigenlijk voorstellen?

De plant is met zijn gave, schijnbaar onaantast­bare blad een wonder. Zou hij niet meer algemeen zijn als de beschrijvin­gen in Flora’s wat beeldender waren? Niet overal echter groeit deze Saxifragaceae, afkomstig uit Japanse bergbos­sen, even gemakkelijk. Toch is het de moeite waard hem te proberen, de omstandigheden aan te passen, een schaduwhoekje te zoeken en daar de grond met bladgrond, compost of tuinturf te verbeteren en vochthou-dend te maken.

Dan is het mogelijk weken lang in verrukking te kijken naar de wat exo­tisch aandoende bloemen, die staan te wiegelen tussen het wonderbaarlijk mooie blad van deze Japanner!