Die omlijsting kan worden samen­gesteld uit vrij gewone strui­ken zoals Spiraea, Sering, Deutzia, Jasmijn, Struikkamperfoelie en terwille van een zekere rust en eenheid worden ze dan toegepast in flinke groepen van één soort, naar gelang van de grootte van de tuin.

Wat een aanleg pas boeiend maakt is variatie en dan niet alleen door variatie van soorten of variëteiten maar door de wijze van toe­passen. De keus wordt beïnvloed door de ligging: open en zonnig of donker, win­derig of beschut.

Minstens even belangrijk is de grond­soort: nat, droog, zwaar, licht. Hoe belangrijk dus het besluit wat we willen planten is, nog belangrijker is de wijze van groeperen. Als je daarmee bezig bent merk je hoe nood­zakelijk het is rekening te houden met de bloeitijd. Spreiding daarvan over de hele tuin is een dwingende eis.

Sommige struiken worden bij voorkeur in een grote strook geplant, zoals b.v. Potentilla fruticosa in wit of geel met los er tussen of er achter gestrooid enkele vroegbloeiende Spiraea’s. Af en toe wil je één heester apart aan­dacht geven. In het beplantingsplan van de tuin geef je er een plek voor aan. De omgeving moet uit een betrekkelijk lage begroeiing bestaan in een onopvallende vorm en vooral niet tegelijk bloeiend met de uitgezochte eenling. Om die eenling gaat het, die moet alle aandacht krijgen; vroeger noemden we dat een ’solitair’. Het gaat daarbij om een uitgesproken vorm. Er zijn niet zoveel planten die een zo karakteristieke bouw hebben dat ze in hun eentje een tuin of een gedeelte ervan kunnen overheersen.

De aandacht valt dan op Hydrangea aspera een twee meter hoge struik. Hij heeft weinig vertakte, vrij kale twijgen met grof donkergroen ruw viltig blad en aan het uit­einde platte, iets gebogen bloemschermen met lila-roze steriele bloemen. De Hydran­gea sargentiana heeft grover, voller en viltiger blad met groenwitte bloemen. Er is vaak misverstand over de juiste naam. Toch zijn ze duidelijk verschillend, vooral ook in bouw. Dat stakerige van de aspera is zo fasci­nerend. Dat komt dan ook het beste tot zijn recht als de struik alleen staat, vrij in de ruimte, onbedreigd. Wie hem kan bedreigen is de zon. Daar houdt hij niet van, evenmin als van droogte.

Letten we op alle eisen die de soort stelt dan kan de Hydrangea aspera tot een indrukwekkende plant uitgroeien.