De verscheidenheid in toepassing en vormgeving van waterornamenten in de Tuinen Mien Ruys maakt het effect van stromend en stilstaand water duidelijk. Borrelend, kabbelend, stromend, spuitend en stilstaand water, het is er allemaal te ontdekken.
In de eerste tuin die vanuit het theehuis betreden wordt, trekt het zachte geruis van sijpelend water op stille momenten de aandacht. De tuin vormt de entree naar de oude proeftuin met de grote kleurige border. Een verstilde plek waar, half onder de kroon van een grote boom, een molensteen ligt in een vierkant grindvlak. Zachtjes stroomt water over de steen; uitwaaierende water- cirkels volgen elkaar eindeloos. Dit is het kloppend hart van de ruimte. Tegenover de grote border in de oude proeftuin is een eenvoudige betonnen waterschaal, prachtig door zijn eenvoud, in een kleur- en vormenrijke omgeving gezet. Een klein waterspiegeltje, waar vogels dankbaar gebruik van maken om in te baden en om uit te drinken.
In de Verwilderingstuin ligt half verscholen tussen gebladerte onder de grote hazelaar een bolvormig waterornament van kunstenaar Auk Fock van Coppenaal. Door de opwaartse druk van een circulerend waterleidingsysteem wordt het water door een dun gat in een grote bol omhoog geduwd en stroomt vervolgens zachtjes over het stenen oppervlak van de bol weer omlaag. Muggen houden hier in de zomer hun drink- en dansfestijn, waardoor het voor vogels weer aantrekkelijk wordt hier te komen foerageren.
In een muurtje in de Watertuin is een waterspuwer verwerkt, een stenen leeuwenkop die zachtjes een straaltje water in de daaronder gelegen vijver spuwt. Als het stil is in de tuin komt het rustgevend effect van het zacht stromende water het beste tot zijn recht. Het werkt als een accent op de stilte.
De kracht waarmee het waterstraaltje in de vijver stort is van essentieel belang. Een krachtige straal zou de schoonheid van het spuwertje doen veranderen in een malle attractie, met een druppelsgewijs vallend stroompje zou de levendigheid van de plaats verloren gaan.
In de Geknipte Tuin is water het meest vitale element tegenover statische vormen; een grote rechthoekige spiegelvijver met stilstaand water en daarnaast drie strak vormgegeven waterplastieken van de kunstenaar Henk Rusman. Elke plastiek draagt op zijn eigen wijze bij aan de sfeer in de tuin. Eén staat op de rand van de vijver, boven het wateroppervlak. Het water valt via een helling in de vijver. Dit zacht klaterende geluid is het enige hoorbare water. Een andere plastiek staat in het water en vormt een ononderbroken waterstroom met het oppervlaktewater van de vijver. De derde plastiek staat in de verharding en laat het water via drie zuilen onder het oppervlak verdwijnen.
Bijna alle waterelementen werken volgens hetzelfde principe. Er is een waterreservoir onder de grond van waaruit het water naar boven gepompt wordt, waarna het zijn weg weer via het ornament naar het reservoir vindt. Het element wordt rechtstreeks op verharding geplaatst. Het water bereikt via een uitsparing in de tegels het reservoir. Ook kan het reservoir afgedekt worden met fijnmazig gaas waarop een laag grof grind of keien gelegd wordt. Dit geeft de keuze het ornament één van met de verharding of één met de beplanting te laten worden. In een natuurlijke omgeving kan de beplanting tussen grind of keien tot dicht bij het ornament doorgroeien.
Terug naar jaargang 2007 overzicht