Vakkentuin (1974)

De Vakkentuin is net als de Watertuin en Bloementerras een tuin zonder gras en ingedeeld in vierkante vakken.

Vormgeving en beplanting

De vormgeving van de Vakkentuin is gebaseerd op vierkanten; de tegels, de plantvakken, de vijver en het verhoogde terras met koepel. Door de plantvakken iets van elkaar te laten verspringen ontstaat een boeiende compositie, te vergelijken met de schilderijen van Mondriaan. Om dit effect te versterken is als uitgangspunt voor de beplanting gekozen voor de primaire kleuren rood, geel en blauw met maximaal twee soorten per vak. De tegels zijn gelegd met een voeg van ongeveer 2 centimeter waardoor mosgroei het patroon van vierkanten nog extra benadrukt.

De tuin wordt aan twee zijden begrensd door een dichte muur in een L-vorm, met in de hoek het terras. De lange zijde van de muur vormt de afscheiding met het Bloementerras en wordt deels bedekt door leirozen. De grens met de Herfsttuin bestaat uit een haag van veldesdoorn, Acer campestre en daarboven het hekwerk begroeid met wingerd, Parthenocissus quinquefolia.

In 2014 was de koepel aan vervanging toe en is het terras gerenoveerd.

Geschiedenis

De Vakkentuin is na de uitbreiding van eind jaren vijftig aangelegd. De ‘Brederodemuur’ vormde de noordgrens van het toenmalige terrein van de Tuinen. De muur is genoemd naar de fabrikant, Bredero Beton. Deze stelde voor aan Mien Ruys om met hun betonmateriaal een muur te zetten als beëindiging van de Tuinen. Hiervoor werden deels gesloten B2 blokken gebruikt en deels opengewerkte patioblokken gebruikt.

De tuin werd eerst Stenen tuin genoemd, later werd dit Vakkentuin. Meerdere malen zijn er wijzigingen aangebracht, maar het uitgangspunt van de vierkante vakken in een bestrating van vierkante tegels bleef steeds hetzelfde.  Naarmate er meer bezoekers kwamen, werd het overdekte terrasje te klein en de ruimte tussen vijver en terras te krap. Medio jaren tachtig werd het terras vergroot en voorzien van een kunststof koepel, de vijver werd verlegd en eveneens vergroot. Ook de Brederodemuur werd afgebroken en vervangen door een geheel dichte muur. De opengewerkte patioblokken vond Mien Ruys namelijk te onrustig in combinatie met de grillige vormen van de klimplanten.

In 1997 is de tuin opnieuw gerenoveerd.